MIĘDZYNARODOWE FORMY OCHRONY PRZYRODY


Aby zachować zagrożone siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin i zwierząt w skali Europy utworzono Europejską Sieć Ekologiczną Natura 2000. W Polsce wyodrębniono ponad 970 takich obszarów, co stanowi niemal 20% kraju

Podczas wyjazdów edukacyjnych uczestnicy projektu poznali dwa spośród nich: Dolinę Górnej Pilicy i Dolinę Czarnej Nidy.

Dolina Czarnej Nidy


Dolina Czarnej Nidy - specjalny obszar ochrony siedlisk o pow. 1191 ha obejmuje rzekę Czarną Nidę płynącą u podnóża Gór Świętokrzyskich wraz z przyległymi obszarami. Występują tu skały osadowe z ery paleozoicznej i mezozoicznej przykryte przez młodsze osady. Na obszarze, gdzie występują wapienie, rozwinął się kras. Przeważają tu bory sosnowe i bory mieszane, rzadziej występują olsów, łęgów oraz grądów. Koryto rzeki zachowało naturalny i silnie meandrujący charakter, z licznymi starorzeczami i rozlewiskami z wieloma cennymi w skali kraju gatunkami roślin i zwierząt (np.: minog ukraiński, bóbr, wydra). 


Dolina Górnej Pilicy


Dolina Górnej Pilicy - specjalny obszar ochrony siedlisk o pow. 11200 ha położony na Wyż. Małopolskiej.

Ostoja obejmuje jeden z większych ciągów ekologicznych zlokalizowanych w naturalnych dolinach rzecznych w kraju. Występują tutaj zbiorowiska leśne łąkowe i bagienne.

 

Obszar chroni dolinę silnie meandrującej Pilicy z licznymi starorzeczami.

 

W ostoi zlokalizowane są liczne populacje gatunków roślin chronionych i ginących (ponad 60). Dolina Górnej Pilicy jest także jedną z najistotniejszych ostoi fauny w Polsce środkowej, kluczowej w skali kraju (np.: bóbr europejski, traszka, kumak nizinny, głowacz białopłetwy).

Ostoja posiada wiele gatunków owadów, ptaków oraz innych organizmów wpisanych na czerwoną listę gatunków zagrożonych.